4 Şubat 2011 Cuma

Bazen gülüyorum

Aslına bakarsanız önceden komedi filmleri için ölürdüm,daha sonra bu korkuya şimdilerde ise romantik drama döndü.İnsan hiç sevmeyeceğini düşündüğü şeylere ne kolay alışır oluyor inanamıyorum.Bazende etrafımda gelişen olaylara Fransız kaldığımda hiç bir şeye alışamıyorum.Ben çok dışlananlardanım,ailem disiplin imparatoru gibi.En ufak bir şeyde suçlu ve geri zekalı durumuna düşürüyor insanı.Ayrıca her şeyin karşılığını almasınıda biliyorlar.Ailemi sevmiyorum çoğu durumda,fakat ne yaparsa yapsın kızamadığım tek aile ferdimiz kuzenim oluyor.O kadar tatlı ve masum ki insan kızamıyor.Ha size öyle gelmeyebilir fakat benim için öyle.Sevgililerde de bu böyledir.Siz kankanızın sevgilisini beğenmezsiniz fakat o resmen kölesi olmuştur över de över.İşte bu gibi durumlarda insan ruhunu çözemez oluyorum.Kör müsün ulan bok gibi herif o ?!

Hiç yorum yok: